Over de helft alweer!!
Blijf op de hoogte en volg Rona
15 September 2012 | Tanzania, Moshi
Lieve Wazungu,
How’s life in Holland? Ai het is steeds lastiger voor mij om in het Nederlands te denken! Alvast excuses voor de typfouten! Voor alle oplettende lezers onder jullie, de Kilimanjaro is inderdaad ‘maar’ 6000 m hoog;). (ik typte km, oepsie)
Ja waar moet ik nu weer beginnen met mijn verhaal, de vorige is immers alweer een tijdje geleden maar ben bang dat de ‘spanning’ er hier een beetje af is. Heb mijn plekje goed gevonden inmiddels en vind het snel gaan als ik bedenk dat ik hier al meer dan 1,5 maand zit!
Vorige week woensdag heb ik een ‘snipperdag’ genomen en zijn we met een aantal studenten naar Arusha gegaan. We gingen erheen om het international Criminal Tribunaal for Rwanda te bezoeken(heb me eerst moeten inlezen hoor want voor degene die mij een beetje kennen klinkt het heel gek dat ik zoiets zou willen bezoeken). Eenmaal daar aangekomen werd ons medegedeeld dat het gesloten is tot oktober, okay helaas(TIT). Waarom het gesloten was, werd er niet bij verteld. Dan maar een leuk tentje zoeken om koffie te drinken en te lunchen, Arusha is heel erg toeristisch dus vandaar genoeg te vinden! Op het eind nog even langs de Masaai-markt. De Masaai stam maakt ontzettend mooie dingen en ik ging dus met een tas vol souvenirs naar huis(tegen een schappelijke prijs, je kent me). 1 sleutelhanger voor 10.000, DACHT HET NIET, 2 voor 7000, ook goed en inladen!! Er werd vriendelijk naar mijn naam gevraagd om het gesprek te vervolgen met: ‘are you married?’ haha dacht het niet en was ook niet echt mijn plan! Ik overweeg om een gouden ring te kopen, want daar kijken ze het eerst naar.
Nasty story: er is weer een verdacht bultje op mijn rug gevonden(aspect Mango-fly) dus de scalpel weer te voorschijn getoverd en chirurgisch verwijderd. We weten het allemaal niet zeker maar het zekere voor het onzekere(de mensen die het inmiddels gegoogled hebben weten wat ik bedoel;)). Wel is het rare eraan dat ik het alleen heb en ik mijn kleren niet eens buiten hang maargoed het kan erger. Zo kreeg ik namelijk vandaag te horen dat we hier moeten uitkijken voor slangen, er was een vrouw bij de eerste hulp want ze was gebeten door een Cobra. Blijkt dat er hier in Moshi dus aardig veel slangen zitten. De boodschap naar ons was: ‘als je er een ziet, maak ‘m dood!’. Waarna mijn eerste gedachten was: ‘hoe in godsnaaaam?’. Maar het blijkt met een mes of een stok aardig goed te gaan. Voor de rest is het hier wel veillig hoor…;)
Alhoewel, we zijn 2 weekenden geleden naar de Hotsprings geweest. Daar doe je 3 uur over via alleen maar zandwegen waar niks anders te zien is dan dorre boel en dan ineens uit het niets een ontzettend mooie plek! Een waterplas, kraaaakhelder!, met daaromheen prachtige bomen. blijken wel 'regelmatig' toeristen door krokodillen opgegeten te zijn, maar natuurlijk kan ik het niet laten om er toch een duikje(of 3) in te nemen! er hing een prachtig touw waarmee je over de plas kon slingeren en sjaa die krokodillen zitten er op dat moment vast niet en dan pakken ze wel een van de andere zwemmers;), toch?
En nu een stuk minder leuk nieuws..
Vanaf zaterdag begon ik pijn in mijn rug te krijgen op de plek van mijn nieren. Na wat rondgelopen te hebben en het aangekeken tot zondag namiddag werd de pijn toch wel te heftig.. Maandagochtend meteen naar het ziekenhuis gegaan(de pijn was inmiddels ook uitgebreid naar mijn onderbuik), waar ik mezelf eerst moest registreren als patient. Dat verloopt hier allemaal niet zo soepel en omdat je blank bent betaal je de Mzungu-prijs.. wat dus neerkomt op een registratie als patiënt van wel 32 euro!(dat is voor hier echt heel veel). Vervolgens een briefje gekregen van een Mzungu dokter om een echo te laten maken maar daar moet dan eerst wel een stempel op komen met de betekenis dat je betaalt hebt. Deze stempel had ik dus (nog) niet dus we werden van het kastje naar de muur gestuurd. Locals betalen zo’n 7.000 shilling voor een echo maar van witmens-Rona wilden ze eventjes 24.000 shilling cashen.. Hoeveel pijn ik ook had, hier moest ik toch echt even tegenin gaan. Gelukkig werd ik gekalmeerd door een van de studenten, want uiteindelijk hoef ik het natuurlijk niet zelf te betalen(hoop ik) als mijn zorgverzekering een beetje meewerkt. Maar het ging mij om het principe dat ik hier 3 maanden als vrijwilliger werk dus een beetje tegemoetkoming verdien je dan wel lijkt mij zo… niet dus, TIT. Na lang wachten en het hele ziekenhuis 3x gezien te hebben was er een echo apparaat beschikbaar en ging Julia, mijn huisgenoot, na aandringen van mij goed te werk! Want anders zouden we nog langer moeten wachten.. niks geks te zien, er werd gedacht aan een nierbekkenontsteking of een blinde darmontsteking.. Vervolgens urine ingeleverd voor onderzoek en Julia bloed bij mij afgenomen! Achteraf wel grappig; groepje geneeskunde studenten samen met een doodzieke Rona, van de ene afdeling naar de andere hobbelen. Het bloedprikken was nog niet zo eenvoudig als het lijkt want waar vinden we nou een buisje om het bloed in te bewaren zodat het niet stolt?! Op de gang kwamen we een andere geneeskunde student tegen die hier op de urologie zit, daar een beetje rond gevraagd en uiteindelijk een steriele naald EN een buisje gevonden om het bloed in te bewaren.. Desinfectiemiddelen niet aanwezig, dan maar op goed geluk ergens in een mini kamertje van de urologie-afdeling met 5 wazungu’s, bloed aftappen(complimenten naar Julia wederom!!) Door het continue ronddwalen in het ziekenhuis ging ik me niet beter voelen… smiddags had ik een afspraak met een Ierse dokter, mzungu helpt mzungu! Hij stuurde mij door naar de gynaecoloog, die gelukkig om half 4 nog aanwezig was, wat hier niet vanzelfsprekend is. Daar nogmaals een echo laten maken waar weer niks aparts op gezien werd.. Ik moest de volgende ochtend terugkomen om te kijken of het beter ging. Ik kreeg 2 antibioticakuren en diclofenac mee(totaal 2 euro!!!) Helaas ging het de volgende ochtend niet beter met me en kwam de mzungu-dokter met het voorstel om 24uur ter observatie in het ziekenhuis te blijven, want hij dacht aan mogelijk een acute blinde darmonsteking, aiii!! Dat was wel even erg schrikken, hoe ga ik een nacht in dit ziekenhuis overleven? Gezondheid gaat voor alles dus mezelf maar eroverheen zetten, ik kreeg een redelijk goed (kaal) bed op een kamertje met maar 3 andere patiënten. Deken en kussen hebben huisgenootjes later gebracht, gelukkig ook een grote fles water. Daar werd ik dus om 10 uur dinsdagochtend opgenomen op de afdeling ‘general surgery’. Na een vreselijke nacht(lees: open raam, volle bouwlamp, MUGGEN, zonder klamboe) heb ik de volgende dag aangedrongen om me please naar huis te laten gaan wat ze gelukkig ook toe lieten! Inmiddels was het woensdagmiddag 12uur en had ik dus behoorlijke honger, wat niet gek is als je al 1,5 dag geen eten hebt gehad. Zo wordt je nooit beter maar heb gedurende mijn ziekenhuisopname überhaupt geen 1 verpleegster gezien(wat doen we in de ziekenhuizen in Holland toch altijd moeilijk als we 10 min geen aandacht krijgen?!). Eenmaal thuis na veel slaap, eten en drinken knapte ik erg snel weer op, blijkbaar was het dus een infectie wat verholpen is met de antibiotica’s(gelukkig geen operatie nodig!!).
Heel even heb ik overwogen om terug naar NL te vliegen. Vooral mijn huisgenootjes vonden dit een erg goed plan. Ze hebben hier meerdere operaties bijgewoond en blijkbaar is er ook op de operatiekamers geen sprake van steriele materialen oid. Dat was wel even schrikken, maar heldhaftig als ik ben(haha;)) heb ik toch besloten om te blijven en het daar dan maar op te gokken als ik geopereerd zou moeten worden. Dan wel met assistentie van mijn huisgenootjes natuurlijk, om toch nog een beetje de controle van het desinfecteren in de hand te houden!
Inmiddels ben ik er alweer helemaal bovenop(ook van de schrik!) en hoop ik toch echt dat ik mijn laatste weken ‘normaal’ doorkom. Het is eigenlijk onvoorstelbaar hoe het er hier aan toe gaat en kan het nu achteraf wel vertellen. Dinsdag was ik ten einde raad en had niet echt het idee dat ik nog helder kon nadenken. Alle ziekenhuis gangen liggen vol met patiënten op stretcherbedjes!!! En dan voel ik me niet comfortabel op een kamer met MAAR 3 andere patiënten en was 1 dokter aanwezig voor ongeveer 60 patiënten!! Zo kan ik nog wel even doorgaan met een beeld proberen te schetsen maar dit moet je ervaren om er werkelijk een beeld bij te kunnen krijgen(al gun ik NIEMAND een nacht in het ziekenhuis hier, alhoewel….(just joking)).
Vrijdag was de verjaardag van Julia en hebben we heerlijk ontbijtje verzorgd! ‘s Avonds lekker uit eten geweest en vandaag is Jasmin’s laatste dag alweer:( ze gaat morgen terug naar Duitsland.
Verder heb ik niet veel meegemaakt en laat ik het hier weer eventjes bij;) Het is hier 31 graden en wordt met de dag warmer, maaar ik denk aan jullie in het steeds kouder wordende NL hoor!
binnenkort even een safari boeken en mijn tripje naar Zanzibar vastzetten(dus sponsoren, laatste kans). Er zijn nu 13 studenten de Kili aan het beklimmen, Jasmin is net terug en een groep van 7 gaan volgende week.. Ik heb besloten om dat niet te doen aangezien het EN 1000 euro(6 dagen) kost EN ik eigenlijk helemaal niet zo weg ben van Hiken..
tot snel!!
Xxx vanuit Tanzania
How’s life in Holland? Ai het is steeds lastiger voor mij om in het Nederlands te denken! Alvast excuses voor de typfouten! Voor alle oplettende lezers onder jullie, de Kilimanjaro is inderdaad ‘maar’ 6000 m hoog;). (ik typte km, oepsie)
Ja waar moet ik nu weer beginnen met mijn verhaal, de vorige is immers alweer een tijdje geleden maar ben bang dat de ‘spanning’ er hier een beetje af is. Heb mijn plekje goed gevonden inmiddels en vind het snel gaan als ik bedenk dat ik hier al meer dan 1,5 maand zit!
Vorige week woensdag heb ik een ‘snipperdag’ genomen en zijn we met een aantal studenten naar Arusha gegaan. We gingen erheen om het international Criminal Tribunaal for Rwanda te bezoeken(heb me eerst moeten inlezen hoor want voor degene die mij een beetje kennen klinkt het heel gek dat ik zoiets zou willen bezoeken). Eenmaal daar aangekomen werd ons medegedeeld dat het gesloten is tot oktober, okay helaas(TIT). Waarom het gesloten was, werd er niet bij verteld. Dan maar een leuk tentje zoeken om koffie te drinken en te lunchen, Arusha is heel erg toeristisch dus vandaar genoeg te vinden! Op het eind nog even langs de Masaai-markt. De Masaai stam maakt ontzettend mooie dingen en ik ging dus met een tas vol souvenirs naar huis(tegen een schappelijke prijs, je kent me). 1 sleutelhanger voor 10.000, DACHT HET NIET, 2 voor 7000, ook goed en inladen!! Er werd vriendelijk naar mijn naam gevraagd om het gesprek te vervolgen met: ‘are you married?’ haha dacht het niet en was ook niet echt mijn plan! Ik overweeg om een gouden ring te kopen, want daar kijken ze het eerst naar.
Nasty story: er is weer een verdacht bultje op mijn rug gevonden(aspect Mango-fly) dus de scalpel weer te voorschijn getoverd en chirurgisch verwijderd. We weten het allemaal niet zeker maar het zekere voor het onzekere(de mensen die het inmiddels gegoogled hebben weten wat ik bedoel;)). Wel is het rare eraan dat ik het alleen heb en ik mijn kleren niet eens buiten hang maargoed het kan erger. Zo kreeg ik namelijk vandaag te horen dat we hier moeten uitkijken voor slangen, er was een vrouw bij de eerste hulp want ze was gebeten door een Cobra. Blijkt dat er hier in Moshi dus aardig veel slangen zitten. De boodschap naar ons was: ‘als je er een ziet, maak ‘m dood!’. Waarna mijn eerste gedachten was: ‘hoe in godsnaaaam?’. Maar het blijkt met een mes of een stok aardig goed te gaan. Voor de rest is het hier wel veillig hoor…;)
Alhoewel, we zijn 2 weekenden geleden naar de Hotsprings geweest. Daar doe je 3 uur over via alleen maar zandwegen waar niks anders te zien is dan dorre boel en dan ineens uit het niets een ontzettend mooie plek! Een waterplas, kraaaakhelder!, met daaromheen prachtige bomen. blijken wel 'regelmatig' toeristen door krokodillen opgegeten te zijn, maar natuurlijk kan ik het niet laten om er toch een duikje(of 3) in te nemen! er hing een prachtig touw waarmee je over de plas kon slingeren en sjaa die krokodillen zitten er op dat moment vast niet en dan pakken ze wel een van de andere zwemmers;), toch?
En nu een stuk minder leuk nieuws..
Vanaf zaterdag begon ik pijn in mijn rug te krijgen op de plek van mijn nieren. Na wat rondgelopen te hebben en het aangekeken tot zondag namiddag werd de pijn toch wel te heftig.. Maandagochtend meteen naar het ziekenhuis gegaan(de pijn was inmiddels ook uitgebreid naar mijn onderbuik), waar ik mezelf eerst moest registreren als patient. Dat verloopt hier allemaal niet zo soepel en omdat je blank bent betaal je de Mzungu-prijs.. wat dus neerkomt op een registratie als patiënt van wel 32 euro!(dat is voor hier echt heel veel). Vervolgens een briefje gekregen van een Mzungu dokter om een echo te laten maken maar daar moet dan eerst wel een stempel op komen met de betekenis dat je betaalt hebt. Deze stempel had ik dus (nog) niet dus we werden van het kastje naar de muur gestuurd. Locals betalen zo’n 7.000 shilling voor een echo maar van witmens-Rona wilden ze eventjes 24.000 shilling cashen.. Hoeveel pijn ik ook had, hier moest ik toch echt even tegenin gaan. Gelukkig werd ik gekalmeerd door een van de studenten, want uiteindelijk hoef ik het natuurlijk niet zelf te betalen(hoop ik) als mijn zorgverzekering een beetje meewerkt. Maar het ging mij om het principe dat ik hier 3 maanden als vrijwilliger werk dus een beetje tegemoetkoming verdien je dan wel lijkt mij zo… niet dus, TIT. Na lang wachten en het hele ziekenhuis 3x gezien te hebben was er een echo apparaat beschikbaar en ging Julia, mijn huisgenoot, na aandringen van mij goed te werk! Want anders zouden we nog langer moeten wachten.. niks geks te zien, er werd gedacht aan een nierbekkenontsteking of een blinde darmontsteking.. Vervolgens urine ingeleverd voor onderzoek en Julia bloed bij mij afgenomen! Achteraf wel grappig; groepje geneeskunde studenten samen met een doodzieke Rona, van de ene afdeling naar de andere hobbelen. Het bloedprikken was nog niet zo eenvoudig als het lijkt want waar vinden we nou een buisje om het bloed in te bewaren zodat het niet stolt?! Op de gang kwamen we een andere geneeskunde student tegen die hier op de urologie zit, daar een beetje rond gevraagd en uiteindelijk een steriele naald EN een buisje gevonden om het bloed in te bewaren.. Desinfectiemiddelen niet aanwezig, dan maar op goed geluk ergens in een mini kamertje van de urologie-afdeling met 5 wazungu’s, bloed aftappen(complimenten naar Julia wederom!!) Door het continue ronddwalen in het ziekenhuis ging ik me niet beter voelen… smiddags had ik een afspraak met een Ierse dokter, mzungu helpt mzungu! Hij stuurde mij door naar de gynaecoloog, die gelukkig om half 4 nog aanwezig was, wat hier niet vanzelfsprekend is. Daar nogmaals een echo laten maken waar weer niks aparts op gezien werd.. Ik moest de volgende ochtend terugkomen om te kijken of het beter ging. Ik kreeg 2 antibioticakuren en diclofenac mee(totaal 2 euro!!!) Helaas ging het de volgende ochtend niet beter met me en kwam de mzungu-dokter met het voorstel om 24uur ter observatie in het ziekenhuis te blijven, want hij dacht aan mogelijk een acute blinde darmonsteking, aiii!! Dat was wel even erg schrikken, hoe ga ik een nacht in dit ziekenhuis overleven? Gezondheid gaat voor alles dus mezelf maar eroverheen zetten, ik kreeg een redelijk goed (kaal) bed op een kamertje met maar 3 andere patiënten. Deken en kussen hebben huisgenootjes later gebracht, gelukkig ook een grote fles water. Daar werd ik dus om 10 uur dinsdagochtend opgenomen op de afdeling ‘general surgery’. Na een vreselijke nacht(lees: open raam, volle bouwlamp, MUGGEN, zonder klamboe) heb ik de volgende dag aangedrongen om me please naar huis te laten gaan wat ze gelukkig ook toe lieten! Inmiddels was het woensdagmiddag 12uur en had ik dus behoorlijke honger, wat niet gek is als je al 1,5 dag geen eten hebt gehad. Zo wordt je nooit beter maar heb gedurende mijn ziekenhuisopname überhaupt geen 1 verpleegster gezien(wat doen we in de ziekenhuizen in Holland toch altijd moeilijk als we 10 min geen aandacht krijgen?!). Eenmaal thuis na veel slaap, eten en drinken knapte ik erg snel weer op, blijkbaar was het dus een infectie wat verholpen is met de antibiotica’s(gelukkig geen operatie nodig!!).
Heel even heb ik overwogen om terug naar NL te vliegen. Vooral mijn huisgenootjes vonden dit een erg goed plan. Ze hebben hier meerdere operaties bijgewoond en blijkbaar is er ook op de operatiekamers geen sprake van steriele materialen oid. Dat was wel even schrikken, maar heldhaftig als ik ben(haha;)) heb ik toch besloten om te blijven en het daar dan maar op te gokken als ik geopereerd zou moeten worden. Dan wel met assistentie van mijn huisgenootjes natuurlijk, om toch nog een beetje de controle van het desinfecteren in de hand te houden!
Inmiddels ben ik er alweer helemaal bovenop(ook van de schrik!) en hoop ik toch echt dat ik mijn laatste weken ‘normaal’ doorkom. Het is eigenlijk onvoorstelbaar hoe het er hier aan toe gaat en kan het nu achteraf wel vertellen. Dinsdag was ik ten einde raad en had niet echt het idee dat ik nog helder kon nadenken. Alle ziekenhuis gangen liggen vol met patiënten op stretcherbedjes!!! En dan voel ik me niet comfortabel op een kamer met MAAR 3 andere patiënten en was 1 dokter aanwezig voor ongeveer 60 patiënten!! Zo kan ik nog wel even doorgaan met een beeld proberen te schetsen maar dit moet je ervaren om er werkelijk een beeld bij te kunnen krijgen(al gun ik NIEMAND een nacht in het ziekenhuis hier, alhoewel….(just joking)).
Vrijdag was de verjaardag van Julia en hebben we heerlijk ontbijtje verzorgd! ‘s Avonds lekker uit eten geweest en vandaag is Jasmin’s laatste dag alweer:( ze gaat morgen terug naar Duitsland.
Verder heb ik niet veel meegemaakt en laat ik het hier weer eventjes bij;) Het is hier 31 graden en wordt met de dag warmer, maaar ik denk aan jullie in het steeds kouder wordende NL hoor!
binnenkort even een safari boeken en mijn tripje naar Zanzibar vastzetten(dus sponsoren, laatste kans). Er zijn nu 13 studenten de Kili aan het beklimmen, Jasmin is net terug en een groep van 7 gaan volgende week.. Ik heb besloten om dat niet te doen aangezien het EN 1000 euro(6 dagen) kost EN ik eigenlijk helemaal niet zo weg ben van Hiken..
tot snel!!
Xxx vanuit Tanzania
-
15 September 2012 - 18:41
Ome Tat:
Sjongejonge! Dat was schrikken hè?
Blij dat het nu weer stukken beter met je gaat en dat je er inmiddels weer een beetje om kunt lachen zelfs... Al zal het nog steeds met kiespijn zijn?
Heel veel leifs en hou het lekker vol die overblijvende 6 weken!!!
xxx ook van Sjeetje -
15 September 2012 - 18:50
Nick:
Hee Rona,
Ai ai ai, wat klote dat je ziek bent geworden. Gelukkig ben je er weer bovenop en kun je de tweede helft weer volop genieten. Hoe gaat het met het opzetten van de kleuringen? Beoordeel je daarnaast ook nog preparaten?
x nick -
15 September 2012 - 22:06
Dorien:
Hoi Roon, fijn dat het beter met je gaat en dat je nog zoveel leuke dingen in het verschiet hebt, geniet ervan!!!!
Groeten Dorien -
15 September 2012 - 22:50
Carla Sloot:
Hallo Rona
Fijn om lezen dat het weer goed gaat met jou.
Voordat je het weet zijn de weken voorbij,dus Geniet er nog van.
Groetjes carla
-
16 September 2012 - 00:27
Thecla Arkink:
Hoi Rona, wat fijn dat je weer bent opgeknapt wat een toestand dan kan ik me voorstellen dat je weer naar nederland wilt. Ik reageer wat laat, mijn moeder is zondag 26aug. overleden aan schildklierkanker We hebben 8dagen dag en nacht gewaakt.Delaatste weken waren nogal heftig maar het is beter zou, maar missen doe je haar wel. Ik hoop Rona dat je nog een leuke tijd daar hebt zonder gedoe. groetjes Thecla. -
16 September 2012 - 01:04
Joep:
Nou dat was weer anderhalf uur van mijn leven maar een leuk verhaaltje hoor;) en die slangen zijn banger voor jou dan andersom, of was dat alleen zo met spinnen? Njaa komt allemaal goed en we houden contact. Tot snel negertje
xx -
16 September 2012 - 09:20
Ilse:
Hoi rona,
zo zie je maar weer hoe hard ze daar hulp nodig hebben om de zorg daar op orde te krijgen en dat het in europa helemaal zo slecht niet is. Ik zou het zelf ook doodeng vinden daar als ik lees hoe daar in het ziekenhuis aan hygiene aan toe gaat. En inderdaad dat wij nederlanders snel kunnen klagen als ze even niet meteen geholpen worden. Je leert daar heel veel. Op naar het volgende reisverslag, hou je taai en geniet er nog maar van want inderdaad je bent al weer op de helft.
Trouwens is zo'n trouwring daar duur?) gewoon uit nieuwsgierigheid.
groetjes ilse de Laak -
16 September 2012 - 20:52
Rona Roverts:
bedankt allemaal weer voor de reacties:D
Nick: Ik ben afgelopen week helemaal niet in het lab geweest(ziektewet haha;)) maar als ik er wel ben kan ik met de pathologe uit Finland meekijken en ze leert mij echt heel veel over de histologie. Qua uitsnijden doe ik nu ook al heel veel want de pathologe is allergisch voor formaline dus snijdt zo weinig mogelijk zelf uit!
Thecla: Gecondoleerd, wat vervelend om dat te horen! Zullen inderdaad heftige weken zijn geweest. Bedankt voor je berichtje en heel veel sterkte!
Joep: haha ik weet ZEKER dat IK banger ben voor slangen EN voor spinnen;)
Ilse: ik leer hier ontzettend veel, mijn boodschap is dan ook: 'appreciate everything!' en over de trouwring, nog geen idee eigenlijk maar ik kan vast wel een neppe op de kop tikken voor een paar cent;)
Kwaheri!! (goodbye)
xxx -
23 September 2012 - 19:26
Linda:
Hey Rona,
Ik was er nog niet eerder aan toegekomen om je verhaal te lezen, maar je maakt daar genoeg mee! ik schrok wel van je verhaal over het ziekenhuis, lijkt me geen pretje om daar te liggen! Geniet nog van je tijd daar en pas op voor de slangen want dat klinkt wel eng!!
Groetjes Linda Sommers -
01 Oktober 2012 - 14:59
Jules / Gast Tjeerz:
Hoi Rona, mooi verhaal, fijn dat alles goed gekomen is. Tot binnenkort weer in Tjeerz? (Jules, Marcel, Marcel, Marijke)
Grtz. J.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
